🇮🇳 Indie 2025 – Dzień 3 – W Delhi jak u Hitchcocka 🫨🥶🌋

Intrygujący tytuł tego wpisu, co? „Jak u Hitchcocka”, czyli najpierw trzęsienie ziemi, a potem napięcie będzie narastać 🤪. Tak też było u nas dzisiejszego dnia. O 5:37 rano odczuliśmy spory wstrząs, który wybudził nas wszystkich w sekundzie. To był jeden wstrząs, ale dość mocny. My raczej bez paniki, bo to nie nasze pierwsze trzęsienie ziemi, ale czujność zachować należy. Zuzia zeszła do recepcji zapytać się jaki jest plan w związku z wstrząsem, a tam dwóch recepcjonistów z luzackim spokojem informuje ją, że takie wstrząsy sie tu zdarzają i to nic nowego. Mamy wracać do łóżek i spokojnie spać jeszcze. Jak sprawdziłem na aplikacji jaką mam w telefonie z czasów, kiedy byliśmy na Bali i tam sporo trzęsło, to epicentrum tego wstrząsu było na północny zachód od lotniska, jakieś 11 km od nas.

Jak już leżeliśmy i próbowaliśmy znowu zasnąć, to żartowaliśmy, że to któryś z większych samolotów miał twarde lądowanie i zatrzęsło 😂

Udaje się jeszcze pospać do 9:00 bo jak wiecie zmieniliśmy pokój i już nie ma hałasu od drogi. Po śniadaniu zaraz, tak o 10:30 przyjeżdża Soni i zaczynamy dzisiejszy, jakże dramatycznie zaczęty dzień. Pierwszy punkt to India Gate czyli Brama Indii.

India Gate to jeden z najbardziej rozpoznawalnych pomników w Delhi i ważny symbol narodowy Indii. Znajduje się w sercu miasta, przy Rajpath – reprezentacyjnej alei prowadzącej do Pałacu Prezydenckiego. Pomnik ten przypomina o poświęceniu żołnierzy, którzy oddali życie za kraj. Został on zaprojektowany przez brytyjskiego architekta Edwina Lutyensa i ukończony w 1931 roku. Początkowo był to pomnik poświęcony 90 000 indyjskich żołnierzy, którzy zginęli walcząc dla armii brytyjskiej w I wojnie światowej oraz w wojnach afgańskich.

India Gate jest miejscem narodowych uroczystości, m.in. parady z okazji Dnia Republiki (26 stycznia). To także popularne miejsce spotkań mieszkańców Delhi, zwłaszcza wieczorem, gdy pomnik jest efektownie podświetlony. Łuk ma wysokość 42 metrów i swoim stylem przypomina Łuk Triumfalny w Paryżu czy Brandenburską Bramę w Berlinie. Na jego ścianach wyryte są nazwiska tysięcy żołnierzy poległych w walkach. Rano na szczęście nie ma wielu odwiedzających i udaje nam się ogarnąć ten punkt programu w miarę szybko. Wracamy do samochodu i ruszamy na południowy zachód.

Następnym miejscem do obejrzenia w dniu dzisiejszym jest tak zwany „must see” w Indiach czyli Qutub Minar.

Jest to jeden z najbardziej imponujących zabytków Indii, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest najwyższym ceglanym minaretem na świecie – jego wysokość wynosi 72,5 metra. Został wzniesiony w XII wieku przez pierwszego sułtana Delhi, Qutb-ud-dina Aibaka, jako symbol zwycięstwa nad ostatnim hinduistycznym królestwem w regionie.

Minaret jest zbudowany z czerwonego piaskowca i ozdobiony pięknymi inskrypcjami w języku arabskim oraz misternymi rzeźbami. Jego pięć kondygnacji powstawało stopniowo – Aibak zbudował pierwszą, a kolejne dodali jego następcy, m.in. Iltutmisz i Firuz Szah Tughlak. Styl architektoniczny łączy wpływy islamskie z tradycyjnymi motywami indyjskimi.

W przeszłości można było wejść na jego szczyt, ale po tragicznym wypadku w 1981 roku wejście dla turystów zostało zamknięte. W 1981 roku w Qutub Minar doszło do tragicznego wypadku. Podczas zwiedzania minaretu zawiodło oświetlenie, co spowodowało panikę wśród turystów znajdujących się wewnątrz wąskiej i stromej klatki schodowej. W wyniku paniki ludzie zaczęli się nawzajem tratować, co doprowadziło do śmierci około 45 osób, głównie dzieci.

To ostatnie zdjęcie wkleiłem, aby Wam pokazać jaka jest różnica w cenach biletów dla „lokalsów” i zagranicznych turystów. Ci pierwsi płacą za wejście do tego kompleksu zabytków tylko 40 rupii a nas kasują 600 rupii.

Spędzamy tutaj ponad godzinę i ruszamy dalej w kierunku Humayun’s Tomb.

Grobowiec Humajuna (Humayun’s Tomb) to jeden z najpiękniejszych zabytków Delhi i pierwszy wielki grobowiec ogrodowy zbudowany na terenie Indii. Jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO i stanowi inspirację dla późniejszej architektury mogolskiej, w tym słynnego Tadż Mahal.

Grobowiec został wzniesiony w latach 1565–1572 z inicjatywy Hamidy Banu Begum, żony cesarza Humajuna, drugiego władcy z dynastii Wielkich Mogołów. Był to pierwszy tak monumentalny grobowiec cesarski w Indiach, łączący wpływy perskie i indyjskie. Budowla jest doskonałym przykładem stylu mogolskiego, w którym połączono symetrię, czerwony piaskowiec i białe marmurowe dekoracje. Najważniejsze elementy grobowca to:

• Centralna kopuła – wysoka, biała kopuła zwieńczająca budowlę, symbolizująca potęgę cesarza.

• Łukowate wejścia – nadają konstrukcji majestatyczny wygląd.

• Bogate zdobienia – geometryczne wzory, mozaiki i islamskie inskrypcje.

Grobowiec Humajuna był inspiracją dla budowniczych Tadż Mahal w Agrze. Jest także jednym z pierwszych przykładów kompleksu, w którym oprócz samego cesarza pochowano także innych członków rodziny królewskiej oraz wysokich urzędników. Jak doczytałem tych osób było 160. A jaki wpływ miał na formę i architekturę Taj Mahal będziecie się mogli przekonać i porównać już jutro i pojutrze. Jutro będziemy się już przenosić do Agry gdzie jest Tadż Mahal.

Powoli zachodzi słońce a my mamy jeszcze jedno miejsce do zobaczenia. Wpierw jednak jedziemy do naszego hotelu, aby zmienić krótkie spodenki na długie. Na drodze ruch jak zwykle – tłok, chaos i klaksony 😀

Jest już praktycznie ciemno kiedy dojeżdżamy do Gurudwara Shri Bangla Sahib. To najbardziej znana, najważniejsza i najpiękniejsza świątynia sikhijska w Delhi. Znajduje się w pobliżu Connaught Place i jest znana zarówno ze swojego duchowego znaczenia, jak i wyjątkowej architektury.

Świątynia została wzniesiona na miejscu dawnego pałacu, który należał do Guru Har Krišana, ósmego guru sikhów. W 1664 roku, gdy w Delhi wybuchła epidemia cholery i ospy, Guru Har Krišan poświęcił się opiece nad chorymi, rozdając im wodę z pobliskiego zbiornika. Według wierzeń ta woda miała cudowne właściwości lecznicze. Niestety, sam guru zaraził się chorobą i wkrótce zmarł.

Ok. Po krótce, kim ci Sikhowie są. Szikhowie (Sikhowie) to wyznawcy sikhizmu, religii powstałej w XV wieku w Indiach, głównie w Pendżabie. Sikhizm łączy elementy hinduizmu i islamu, ale jest odrębną religią, podkreślającą monoteizm, równość wszystkich ludzi i znaczenie pracy, uczciwości oraz pomagania innym.

Sikhowie są łatwo rozpoznawalni dzięki charakterystycznym turbanom (noszonym głównie przez mężczyzn, aby okryć nieobcinane włosy) i broni rytualnej (kirpan). Najważniejszym miejscem dla nich jest Złota Świątynia w Amritsarze. Ta świątynia do której przyjeżdżamy jest druga co do ważności. Niestety zdjęcia możemy robić tylko z zewnątrz.

Zuzia nie dosłyszała informacji o zakazie fotografowania i zrobiła dwa zdjęcia wewnątrz kompleksu świątynnego.

Ten duży zbiornik wodny uznawany jest za święty. Woda do tego zbiornika dostarczana ponad 200km rurociągiem z Gangesu i jest dostępna dla wiernych i pielgrzymów którzy dokonują rytualnych obmyć.

Zdjęcia można za to robić w kuchni, gdzie przygotowywane są Langary czyli posiłki. W gurudwarze (taki rodzaj stołówki – to ogromne pomieszczenie z chodnikami na zdjęciu), codziennie serwowane są darmowe posiłki dla tysięcy osób, niezależnie od wyznania czy statusu społecznego. Soni mówi, że mogą przygotować nawet do miliona porcji. Każdy może dołączyć i nawet pomóc w kuchni jako wolontariusz. Ja nie pomogę, ale mam pozwolenie aby wejść na kuchnię i zobaczyć jak ona wygląda.

Tylko szkoda, że nie mogliśmy zrobić więcej zdjęć bo ten kompleks świątynny jest przepiękny a złota kopuła i biały marmur sprawiają, że świątynia wygląda imponująco, szczególnie wieczorem, gdy jest podświetlona.

Wracamy już do hotelu. Tradycyjny korek na dojeździe koło dworca kolejowego.

Żegnamy się z Sonim i umawiamy na jutro na 9:00. Dalej ruszamy już z bagażami, gdyż opuszczamy Delhi i będziemy się kierować do Agry. Jutrzejszy wpis będzie więc z miejsca, gdzie znajduje się jeden z cudów świata czyli Tadź Mahal. Tym samym zapraszamy jutro wieczorem do lektury sprawozdania z dnia czwartego 👋